po cichu II
bez nadawania czemuś rozgłosu
To rzekłszy, z Podkomorzym przy pełnym kielichu O politycznych sprawach rozmawiał po cichu (I). Dobiegł wkrótce parkanu, znalazł w nim otwory I wcisnął się po cichu jak wilk do obory (III) Pochwycił ją, całował i usty po cichu Utonął w niej jak pszczoła w liliji kielichu (III) Ale Płut, Tadeusza widząc przed swym frontem, Naradzał się po cichu z gifrejterem Gontem, Który w rocie uchodził za pierwszego strzelca (IX).
Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Życie społeczne ogólnie ↔ Stosunki społeczne ↔ Komunikacja interpersonalna